من ارشيف احلامى صوت الزحام فى ودانى طعم القهوه الساده اللى حبيت احليها بالسكر كالعاده فندلق السكر على طرف السجاده فشربتها مره بذياده فنكبست احلمى فى اخر الكوبايه فشدتها زى شد زى شد الورق فى اخر امتحان صعب للغايه فقرارت اعامل ديوان اسمو مسمومه الحكايه متلخبط زى طريق مش اقدر اوصل فى للنهايه محبوس فى مرابع زايف ومنور ضهر الكشاف وبرد مش شايف متاخد غياب بين الاهل والمعارف ساكنه الضلمه فى عينى فى عز ماكشف الضى جمال الكون وحلمى قلع وبيجرى زى المجنون يخبط جوه قفص الظنون محبوس القلب مسجون النور بين ضلوع السور محجوز الورد فى ارض بور #احمد_صبرى